ภูสอยดาว 2

 

 ดอกไม้งาม นาม..หงอนนาค

 

 

ดอกหงอนนาคตอนที่เดินขึ้นภูมาเจอครั้งแรกตอนบ่าย 3 ซึ่งค่อนข้างที่จะร้อนมากๆแต่เราสังเกตุเห็นว่าดอกมีความชุ่มชื้น ก็แปลกใจลองเอานิ้วมือไปแตะๆ ดูเบาๆปรากฎว่าที่เห็น ชุ่มชื้นอยู่นี่มันมีความเหนียวเนี่ยแหละน๊า ถ้าไม่มาก็ไม่รู้อิอิ 

 

 

เดินดุ่มๆมองไป ก็เจอหงส์ขาว ของดอกหงอนนาค อันนี้เราเรียกเองน่ะ 55 เพราะเขามี น้อยมาก ขาวสะอาดสวยซะจริงๆ

 

 

ก็เลยเดี่ยวซักภาพ

 

 

วันนี้ผู้คนเยอะมากๆดูได้จากจำนวนเต้นทร์ ที่กางเรียงรายเต็มไปหมดเลย …

 

 

 

ซักพักแดดเปรี๊ยงๆก็ถูกปกคลุมด้วยสายหมอก

 

 

เต้นทร์ของพวกเราก็ทยอยขึ้นมากับลูกหาบ  รู้สึกกลุ่มของเราจะมาท้ายๆ รอนานจนฝนตก จนหยุดไปแล้วรอบนึง

 

 

แต่เราก็หาเดืออร้อนไม่เพราะพี่ๆเขากางผ้าใบไว้แล้วเข้าไปหลบในนี้ก่อนได้ค่ะ

 

 

และแล้วเต้นทร์ของพวกเราก็มา มาช้ายังดีกว่าไม่มา

 

 

 ที่กางเต้นทร์เราก็หรูดูดีมีฐานะ ดอกหงอนนาคล้อมหน้าล้อมหลังเสร็จแล้วเราก็ไปตักน้ำที่ลำธาร เพื่อหิ้วไปอาบที่ห้องน้ำ ทุกคนต้องทำอย่างนี้เหมือนๆกันแต่ไม่ได้ไกลอะไร

 

 

ยามค่ำคืนกินข้าวใต้แสงเทียน มีแต่มิตรภาพความสุขความจริงใจให้กัน 

 

 

เช้านี้เราตื่นมาเพื่อชมพระอาทิตย์ขึ้นตรงบริเวณจุดเขตแดน ไทยลาว

 

 

 

 

 

ซึ่งเราต้องผิดหวัง ไม่ได้เห็นพระอาทิตย์เนื่องจากหมอกลง หนามากๆวิวก็ไม่เห็น  จุดที่เรามานั่งอยู่นี้คือยอดสูงสุด 1,633 เมตรจากระดับน้ำทะเล

 

 

หมอกหนาจริงๆ 

 

 

 

ตื่นเต้นกับต้นหยาดน้ำค้างของที่ภูสอยดาวจริงๆ เราก็มองหาอยู่ ตอนแรกๆคิดว่าต้นมันจะสูงได้ซัก 1 ฟุตแต่ จริงๆแล้วแค่ 4-5 เซนติเมตร ที่เราเห็นเพราะมี่พี่ๆเขาตั้งกล้องถ่ายภาพได้เจ้านี่อยู่แล้ว แหม…มองหายอยู่ตั้งนาน ได้เจอตัวจริงแล้ว งดงามจริงๆ เลย ให้คะแนนเต็มสิบไปเลย….. ไม่ๆ เอาไปเต็มร้อยเลยดีกว่า

 

 

ใครเห็นด้วยยกมือขึ้น

 

 

ธรรมชาติที่รายล้อมเราทำให้เรามีความสุขเกินที่จะบรรยายจริงๆ

 

 

 

ยอด 1,633 รอบ2 มองเห็นทิวเขาแล้ว เมื่อกี๊ยังขาวโพลนอยู่เลย เอาใจอยากจังน่ะน้องหมอกขาว

 

 

 

 

 เธอชื่ออะไรบอกันหน่อยสิ สวยหวาน เอาไหมชื่อนี้

 

 

บุ้งน้อยชุ่มชำไปด้วยน้ำค้าง

 

 

เดินเลาะริมหน้าผาจนมาถึงจุดชมวิวพระอาทิตย์ตก จากตรงนี้เดี๋ยวเราไปกินข้าวเที่ยงกันซะก่อน

 

 

แล้วเราก็มาลุยทางลงไปน้ำตกสายทิพย์ หรือน้ำตกมอสเพราะมีมอสเขียวครึ้มปกคลุมหินทั่วไปหมด

 

 

 

ทางลงลำบากสุด แล้วก็นึกถึงตอนขึ้นด้วย 5555

 

 

ประคับประคองกันไปอย่างดี

 

 

 

มาโผล่อีกที จุดนี้ เฮ้อ…พาเราไปเปิดป่ากันมา แทบแย่

 

 

ตอนเย็นมาชมพระอาทิตย์ตกที่จุดชมวิว แต่ก็มิเห็นเหมือนตอนเช้านั่นแหละ ขาวโพลน รอเท่าไหร่ฟ้าก็ไม่เปิด

 

 

ก็เลยถ่ายรูปพวกเรากันเอง555ไม่มีไรทำ

 

 

โดดเข้าไปว่าจะเอาเหรียญ โดดสูง

 

 

 

 

งานเลี้ยงยอมมีวันเลิกรา ต้องกลับลงไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมอีกแล้วเรา เมื่อไหร่เราจะได้มาเที่ยวอย่างนี้อีกน้อ

 

 

ดูลูกหาบเขาแบกกันสิค่ะ เรามาพิชิตภูสอยดาว  แต่ลุกหาบเขาแบกของเท่าภูเขาพิชิต ทุกวัน

 

 

ซักภาพก่อนอำลา

 

 

สวยงามจริงๆ 

 

 

 

 

 

ดูเอาเถอะ ขออยู่ต่อได้ไหมอ่ะยังไม่อยากกลับเลย

 

 

 

 

 

 

 

ระหว่างทางโชคดีไม่เจอฝน ฝนมาตอนเราใกล้ถึงที่ทำการอุทยานภูสอยดาวแล้ว สะดวกโยธินดีจริง

 

  

 

 ระหว่างรอกระเป๋าจากลูกหาบมาซื้อของที่ระทึก….. เอ้ย….ไม่ใช่ของที่ระลึก โปสการ์ดสวยๆ เขียนถึงเพื่อนของเรา

 

 

สุดท้ายนี้จะเก็บภาพประทับใจและความงดงามของยอดภูไว้ในจิตใจตลอดไปไม่รู้ลืม